Onyks

Onyksy to rzadkie kamienie. Większość dostępnych na rynku egzemplarzy to onyksy sztuczne, otrzymywane z przeobrażonego agatu. Naturalnie występują jedynie w niewielu bardzo trudno dostępnych miejscach, dlatego ich wydobycie jest niewielkie, a ceny wysokie.

Onyksy od zawsze były uznawane za kamienie szczególnie cenne. Wynika to po pierwsze z ich naturalnej rzadkości, a po drugie z niezwykłego piękna. Naturalne onyksy są zwykle jednobarwne (nie licząc tzw. arabskich, które są czarno-białe), ale po odpowiedniej obróbce uzyskuje się prawdziwie tęczowy szlif. Kiedyś podobny efekt osiągano przez wygotowanie chalcedonu w syropie i wypalenie w kwasie, ale dziś istnieją skuteczniejsze, tańsze i bezpieczniejsze metody. Onyks jednak nadal pozostaje kamieniem rzadkim i kosztownym, a ponieważ zwykle pozyskuje się najwyżej średniej wielkości porcje, znajduje on zastosowanie np. do wyrobu pieczęci lub intaglii i kamei.

Dziś onyks jest używany przede wszystkim jako kamień jubilerski. Nie jest trudny w obróbce, ale potrzeba sporego doświadczenia, aby z surowej skały uzyskać piękny kamień przy jak najmniejszych stratach. Nie jest to minerał miękki, więc trudno go porysować. Ie jest bardziej wrażliwy na środki chemiczne niż inne elementy biżuterii, więc pod tym względem również nie wymaga szczególnych zabiegów. Do czyszczenia wystarczy użyć tylko szmatki, więc wydaje się, że największą wadą tego kamienia jest jego ograniczona dostępność i najczęściej małe rozmiary.

Onyks sprzedawany w Polsce wydobywa się w Brazylii, Indiach, Urugwaju lub Egipcie. Warto zresztą dodać, że to właśnie Egipt jest ojczyzna onyksowej biżuterii, natomiast w Chinach kamieniowi temu przypisywano nie tylko szczególną moc, ale i wielką wartość, ponieważ jedynymi, którzy mogli się posługiwać onyksowymi pieczęciami, byli najwyżsi dostojnicy dworu, a całą resztę za użycie onyksu mogła czekać tylko i wyłącznie śmierć. Dziś wiele osób też dałoby się pokroić za najpiękniejsze elementy onyksowej biżuterii, ale na szczęście można tego uniknąć.